بررسی تاثیر مواد افزودنی معدنی و شیمیائی درلزجت و روانی خمیر با استفاده از آزمایش قیف جریان استوانه ای (مدل اصلاح شده قیف مارش) و جریان مینی اسلامپ

تولید بتن پرمقاومت، توانمند، و خودتراکم در اواخرقرن بیستم انقلابی در تکنولوژی بتن ایجاد کرد، و ورود به عرصه های جدیدی از ساخت وساز را میسر ساخت. نقش خمیر(ماتریس) در این نوع بتن ها از اهمیت به سزائی برخوردار است. علاوه بر سیمان، استفاده از انواع افزودنی های پوزولانی مثل دوده سیلیس و خاکستر بادی وانواع فیلرها مثل پودر سنگ آهک، ماسه سیلیسی ریز و کوارتز میکرونیزه درخمیر این نوع بتن ها رایج می باشد. جهت کاهش نسبت آب به مواد سیمانی، انواع مواد افزودنی شیمیائی و فوق روان کننده با خصوصیات و عملکرد متفاوت به بازار عرضه شده است. بررسی سازگاری این مواد با یکدیگر و عملکرد ترکیب آنها به لحاظ روانی مخلوط حاصل، جهت دستیابی به طرح اختلاط بهینه این نوع بتن ها اجتناب ناپذیرولازم می باشد. نتایج حاصل از آزمایش خمیر، در عین سادگی و کم هزینه بودن، اطلاعات بسیاربا ارزش جهت پیش بینی رفتاربتن در اختیار طراح مخلوط قرارمیدهد. در این تحقیق با استفاده از یک روش جدید، که در حقیقت نمونه اصلاح شده آزمایش قیف مارش می باشد، تاثیر مقدار فوق روان کننده و فیلرونوع آنها در لزجت خمیرحاصل مورد بررسی قرار گرفت و به کمک آن نقطه اشباع فوق روان کننده که مصرف بیشتر آن تاثیر قابل ملاحظه ای روی روانی خمیرندارد تعیین گردید. همچنین با استفاده از یک مخروط کوچک شده اسلامپ (مینی اسلامپ) پخش جریان خمیر های مختلف اندازه گیری شد و میزان کاهش روانی خمیر تا یک ساعت پس از ترکیب آب و پودر مورد بررسی قرار گرفت.